Het begon met de vraag van een moeder, of er een kinderpartijtje te bedenken viel met houtbewerking.

Nou reken maar! Je ziet ze daar al zitten.

Allemaal zo rond de tien jaar en in grote concentratie.

Eerst gaat het over hoe je het mes moet vasthouden. Dat je van je af snijdt. Geen grote halen. En dat het mes héél scherp is zien ze zelf ook wel, dus dat je respect voor het gereedschap moet hebben hoef ik niet eens uit te leggen!

Een punt aan een stokje is de test en die doorstaan ze altijd. Dat geeft al wat zelf-vertrouwen.

Daarna gaat het over hoe je een bolletje snijdt, dat is al best lastig.

Er moet ook afwisseling zijn. We gaantussendoor houtjes splijten. Weer opperste concentratie. (Ook bij mij!)

En rust. Die rust is heel belangrijk. Daar mee houden ze het lang uit, ze zijn bij elkaar wel twee en een half uur bezig geweest met snijden en hakken. We hebben wel één pleister geplakt, iemand had zich gesneden toen hij zijn mesje oppakte. Want er mag wel even gepraat worden, maar dan leg je eerst je mesje neer.

Als pauze steken we een vuurtje aan met alle spaanders die we gemaakt hebben.

Een partijtje zonder lekkers is natuurlijk geen goed partijtje, dus boven de kooltjes hebben we later marhmellows geroosterd.

Trots gingen ze naar huis! Met veel plezier vertelde de moeder later dat haar zoon de middag daarna door is gegaan met houtsnijden.