Een dertiger-jaren villa, een onbeschutte voordeur en een iets te saai muurvlak. Nou, daar wilde ik graag iets voor bedenken. Dat werden palen die deze luifel konden ondersteunen. Onder net een beetje zwaarder ornament dan boven. Net een beetje schuin om “richting” te creëren.
De overgang op het steen is natuurlijk de ideale plek voor opkruipend vocht. Vandaar dat de poten op een plaatje plastic staan, naar binnen toe oplopen (dat zie je niet zo op de foto) en dat er met loodmenie is gewerkt. Dat is erg giftig en belet daarmee schimmels en beestjes om het hout aan te tasten.